بر بال اندیشه: یا علی مدد

شایسته ساللری از حرف تا عمل؟

لابی گری برخی نمایندگان مجلس برای عضویت در کمیسونهای پر طرفدار، اینروزها مورد انتقاد بسیاری ازخود نمایندگان در درون مجلس شورای اسلامی قرار گرفته است. بیشتر نمایندگانی که علی رغم داشتن تخصص و سابقه اجرائی، برای عضویت در یک کمیسیون معین، بدلیل لابی گری و سیاسی کاری برخی دیگر، نتوانسته اند به جایگاه واقعی خود در مجلس شورای اسلامی برسند، اعتقاد دارند که سیاسی کاری و لابی گری انجام شده در مجلس این مشکل را بوجود آورده است و لازم است تا آئین نامه داخلی مجلس برای حل این مشکل حد اقل برای دوره های آینده، اصلاح گردد. نکته ای که در این میان قابل ذکر است اینکه برای نمایندگان مردم بعنوان افراد مسلمان شیعه و پیرو امیر المومنین که منادی ، اصولگرائی ،عدالت محوری و شایسته سالاری نیز هستند و در بحبوحه تبلیغات انتخاباتی صدای عدالت خواهی و حمایت از محرومین و مظلومین آنها گوش فلک را کر می کرد و برخی مردم نیز به همین دلیل به آنها رای دادند، چگونه ممکن است که در یک فاصله کوتاه از انتخابات تا امروز اینقدر تغییر موضع دهند و همه چیز را فدای مسائل شخصی، حزبی و باندی نمایند و در مجلس شورای اسلامی که همه نمایندگان یک هدف مشترک برای قانونگزای و نظارت بر حسن اجرای قانون دارند ،  با لای گری و سیاسی کاری و حذف افراد شایسته  برای حضور در کمیسیونهای مرتبط با تخصص خود،  منافع توده های مردم  که چشم امید به انها بسته اند را به راحتی مورد بی توجهی قرار دهند. در اینجا فرض قریب به یقین این است که منافع توده های مردم در صورتی محقق می شود که کارها به افراد متدین و متخصص و نخبه در زمینه های مختلف سپرده گردد و در حوزه مدیریتی لابی گری به حد اقل ممکن رسیده و از همه افراد با همه دیدگاهها و سلائق فکری  که در چارچوب مورد تائید نظام مقدس جمهوری اسلامی فعالند، استفاده گردد. به اعتقاد بنده در شرایط فعلی ، هیچ کدام از دیدگاههای فکری و سیاسی موجود در کشور به تنهائی قادر به اداره خوب کشور نیستند و بعبارتی این همه نیروی متعهد و متخصص را در اختیار ندارند و اگر قرار باشد بر استفاده از افراد صرفا هماهنگ در گروه سیاسی و فکری خود اصرار داشته باشند ، زیان آن نصیب کل جامعه خواهد شد. با توجه به اینکه نمایندگان مجلس علاوه بر انجام وظائف قانونگزاری و نظارت بر اجرای قانون معمولا در مورد انتخاب افراد برای پستهای مدیریتی و اجرائی حد اقل در حوزه انتخابیه خود اظهار نظر می کنند، لذا بسیار مهم است که این نمایندگان، خود اعتقاد کامل به شایسته سالاری در مدیریت داشته باشند. متاسفانه آنچه در ابتدای مجلس نهم شنیده می شود، نگران کننده است و این مسئله را به ذهن متبادر می سازد که نکند این عزیزان در حوزه انتخابیه خود و حتی در سطح کشور نیز منافع حزبی و سیاسی خود را بر منافع عمومی مردم ترجیح دهند و اگر چنین شود بدنه مدیریتی کشور بیشتر از قبل آسیب می بیند. خصوصا اینکه در سال تولید ملی و حمایت از کارو سرمایه ایرانی هستیم که با درایت مقام معظم رهبری این سال را نامگذاری فرمودند. چگونه می توان تولید ملی را بالا برد و از کار و سرمایه ایرانی حمایت کرد اما از توان نیروی انسانی شایسته و متخصص و آن هم در مجلس شورای اسلامی که به فرموده امام راحل( ره) در راس امور است به خوبی استفاده نکرد و منافع و مطالبات عمومی مردم را فدای منافع شخصی، باندی، حزبی و .... نمود. برای نمونه بنده نماینده ای را می شناسم که دارای تخصص مهندسی عمران هستند و سوابق اجرائی ایشان هم در حوزه وزارت راه سابق بوده است. در چند دوره قبلی که نماینده مردم بودند نیز در کمیسیونهای نسبتا مرتبط با تخصصشان مانند عمران و انرژی مشغول بوده اند وهیچ تخصص و حتی تجربه ای در زمینه برنامه و بودجه و محاسبات و حتی رشته های مرتبط با آن نداشته اند. ایشان در این دوره به عضویت کمیسیون برنامه و بودجه و محاسبات در آمده اند. کمیسیون برنامه و بودجه و محاسبات مجلس یک کمیسیون مهم و تخصصی است که انتظار می رود تا نمایندگان با تخصص عالیه و تجربه قانونگزاری و اجرائی بالا و مرتبط، در آن عضو شوند و چنین افرادی قطعا در میان نمایندگان همین دوره بوده اند.حال سوال این است که آیا حضور مجدد  چنین فردی در کمیسیون تخصصی خودش و ارائه طرحهای تخصصی و بررسی لوایح مربوطه برای دفاع از حقوق مردم موثرتر نبود ؟ آیا حضور ایشان در کمیسیون برنامه و بودجه به لحاظ تخصصی می تواند کمکی به مردم و مجموعه خروجی قوانین در مجلس شورای اسلامی نماید؟ آیا ایشان با حضور مجدد در همان کمیسونهای تخصصی و با توجه به سابقه چند دوره نمایندگی و احیانا انتخاب بعنوان رئیس و یا نائب رئیس نمی توانستند برای حوزه انتخابیه خود و برای کل کشور موثرتر واقع گردند؟ پر واضح است که چنین فردی در کمیسیون برنامه و بودجه و محاسبات، قطعا بدلیل نداشتن تخصص نمی تواند فرد تاثیرگزاری باشد. عزیزان توجه داشته باشند که این مشت نمونه خروار است و قطعا دوستان خواننده نیز افراد دیگری را می شناسند که ممکن است حتی با شرایط بدتری به عضویت در این کمیسیون تخصصی و یا سایر کمیسونهای تخصصی و پر طرفدار در مجلس شورای اسلامی درآمده باشند. مشکل اینجاست که در هر مورد، این نوع لابی گری باعث می شود تا حد اقل دو نماینده مجلس نتوانند از توان تخصصی و تجربی خود برای دفاع از حقوق موکلین و همه مردم، به خوبی استفاده نمایند. یکی خود فرد لابی کننده که تخصص لازم را ندارد و دیگری یک فرد متخصص که به دلیل لابی گری از انتخاب در کمیسیون تخصصی خودش باز مانده است. و اگر تعداد اینگونه موارد زیاد باشد که شنیده ها هم همین است، خروجی آن مجلسی خواهد بود که در ادای وظیفه قانونی خود ضعیف می گردد و کل کشور به تبع ان آسیب جدی خواهد دید.

امیدواریم روزی شایسته سالاری به معنی واقعی کلمه در کشور عزیز و اسلامی ما نهادینه شود و فاصله از حرف تا عمل ما کمتر گردد.

والعاقبه لاهل التقوی والیقین

والله خیر الحاکمین

کلمات کلیدی :